एक ओलीचिंब पहाट….
थंडीला बिलगुन गाढ झोपलेल्या रात्रीच्या
मृदुल पापण्यांवरच्या…..
आर्त दवात न्हालेली… !
प्राजक्त ल्यालेली…. मार्दव प्यालेली….
मखमली धुक्याची मलमली शाल गुरफटलेली….
आरक्त रवीची तांबुस किरणं हलकेच ओढलेली…
ती विरघळुन तरीही आसक्त… भरभरुन तरीही अव्यक्त
ती सावरुन तरीही.. आतुर
तिच्या अतृप्त ओठात… बासरीचे सुर

अशा हळुवार पहाटेची
ती अलवार मैफ़ल…
सुरांच्या रेशीम-पदरात अलगद गुंफलेली
श्वासांच्याही नकळत भासांच्या वलयात नेणारी
पापण्यांवर हलकेच रेंगाळलेली
उरात भरुन राहिलेली…. गात्रात उरुन राहिलेली….
कण कण व्यापुन क्षण क्षण स्मरुन राहिलेली
डोळ्यातुन ओघळताना
ओठात थरथरुन राहिलेली….
तिच्या नादात विरघळुन गेलेली मंत्रमुग्ध पहाट
जाता जाता देऊन गेली एक नाजुक पाऊलवाट

त्या सुरात सजल्या वाटेवरती
पुन्हा निशीगंध-सुरांची मैफ़ल
मनाचा निशब्द पाचोळा…
देहावर फुललेला शहा-यांचा सडा…
एक अनावर मोह संपुन जाण्याचा… वाहुन जाण्याचा…..

पुढे असतो…
कधीही संपु नये असा एक भारावलेला प्रवास
आणि मागे उरते…
……………..एक तृप्त मैफ़ल !

धुंद रवी.